ننه‌دلاور به ناچار باید جسد فرزندش را بنگرد، سوگواری و ضجه سر ندهد و حتی اظهارِ آشنایی نکند که او فرزند من است!
در جنگ بین روشنی و تاریکی، اَمْشاسْپَندان و ایزدان، اهورامزدا را یاری می‌کنند، و دیوها اهریمن را.
ناگهان چشمِ بسیاری از افرادی که در فضای باز در محل جشن شرکت داشتند، شروع به سوزش کرد. بویی شبیه به بوی فلفل تند به مشام می‌رسید…
از امام علی (ع) پرسیدند دادگری (عدالت) برتر است یا دهش و بخشش؟
ایشتار بر آن شد که برای زنده کردنِ معشوق خویش و بازگرداندنِ او به زندگی، به دنیای زیرین رود؛ به سرزمینِ مردگان.
در راه آرمانِ خویش
ایثاری به شوق باید؛
نه سودایِ انجام وظیفه.
می‌گویند در زمان حکومت سلطان محمود در شهر بلخ، مفاسدِ اخلاقی و اجتماعی در روح و جان ملت نفوذ کرده بود…
خطای دید، به احساسِ دیدنِ تصاویری گفته می‌شود که فریبنده یا گمراه‌کننده هستند…
چند تن از شهروندانِ این سو، نوزاد تازه‌متولدشده‌ی خود را به پدربزرگ و مادربزرگ که در آن سوی مرز هستند، نشان می‌دهند…
«ماتیو کِلِمِنت»، معلمی معمولی و ساده، در همان آغاز ورودش به مدرسه، با صحنه‌هایی تکان‌دهنده روبرو می‌شود…
همگان از این جوانِ تشنه روی برمی‌گردانند؛ به جز یک نفر…
حاکم گفت: «اختلافِ رعیّت، سببِ اقتدارِ حکومت است».
شخصی مقبره‌ای ساخته بود و یک سالِ تمام پول و وقت صرفِ بنّایی آن کرده بود…
«آیا توجه کرده‌اید که احساساتِ ما را تنها مرگ بیدار می‌کند؟ رفیقانی را که تازه از ما دور شده‌اند، چه دوست می‌داریم؛ مگر نه؟»
گفت: «این ساعت آشپزخونه‌مون بود…آره، فقط اینو پیدا کردم. این باقی مونده.»
«دنبالم کنید! کلمه به کلمه، جمله به جمله، مرگ به مرگ. تردید نکنید. همراه من در دل شب پیش آیید. پشتِ سرتان را هم نگاه نکنید.»