دیگه به کجا حمله کنیم؟ (?Where To Invade Next)
دریافت متن «دیگه به کجا حمله کنیم؟»
* * *
مایکل مور، کارگردانِ منتقدِ آمریکایی، به کشورهای مختلف حمله می‌کند و تا منابعِ ارزشمندِ آن‌ها را تصاحب کند و پرچم کشورش را مقتدرانه در آن کشورها به اهتزاز درآوَرَد. مور در هر کدام از این کشورها، چیزهای قیمتی‌ای می‌بیند که برایش باورکردنی نیستند:
حمله به ایتالیا!
در ایتالیا، حقوقِ کار و کارگر، برای مور بسیار شگفت‌انگیز است: تعطیلات با حقوق، ماه‌عسلِ با حقوق، یک ماه حقوقِ اضافه در هر سال، دو ساعت زمانِ ناهار و استراحت، مرخصیِ فرزند دار شدن (برای پدر و مادر هر دو)، فضای دوستانه بین رئیس‌ها و کارگران و … .
مور تصمیم می‌گیرد این کشفِ ایتالیایی‌ها را مالِ خود کند و آن را دزدیده و به کشورِ خودش ببرد!
حمله به فرانسه!
در فرانسه، مور به مدارس نفوذ می‌کند و در آن‌جا چیزهای عجیب دیگری کشف می‌کند: یک وعده غذای روزانه (ناهار) از بهترین مواد غذایی برای دانش‌آموزانِ همه‌ی مقاطع و نیز آموزشِ مراقبتِ جنسی از خود؛ دو امری که دانش‌آموزان در وطنِ مور (و خیلی کشورهای دیگر)، به شدت به آن نیاز دارند و از نبودِ آن، صدمه‌های زیادی خورده‌اند.
مور، در آن‌جا نیز پرچمِ پرافتخارِ کشورش را نصب می‌کند و یافته‌های فرانسوی‌ها را نیز از آنِ کشورِ خود می‌کند.
حمله به… فنلاند، اِسلُوِنی، آلمان، پرتغال، نروژ، تونس و ایسلند!
حمله‌های مور ادامه دارد و در هر کدام از این کشورها، او کشفی تازه می‌کند که جای آن در وطن‌اش(۱)مور، به عنوانِ کارگردانی آمریکایی، طبیعتاً کشور خودْ آمریکا را با سایر کشورها مقایسه می‌کند و به انتقاد از آن می‌پردازد. اما انتظار می‌رود که بیننده، علاوه بر کشفِ کمبودهای آمریکا، وضعیت کشورِ خود را نیز در آینه‌ی فیلم بنگرد و الگوهایی برای حلّ مشکلاتِ وطنِ خویش بیابد.، خالی است: آموزش و پرورش بدون مشق و کنکور، تحصیلاتِ تکمیلیِ رایگان، گروه‌ها و اتحادیه‌های کارگریِ واقعی، آمادگی مردم و مقامات کشور برای عذرخواهی بابت اشتباهات و خطاهای کوچک و بزرگ، کم‌کردنِ قابل‌توجهِ اعتیاد و مصرفِ مواد مخدر، زندان‌هایی با درهای باز، داشتن رییس جمهور زن و دستاوردهای باورنکردنیِ زنان در اقتصاد و کشورداری، و … . به این ترتیب هر کدام از کشورها یک چیز ناب دارند برای دزدیدن و تصاحب کردن!
* * *
|
مایکل مور، مستندساز، نویسنده و فعال مدنی‌ای است که موضوعاتِ سیاسی و اجتماعی، تقریبا در تمامیِ آثارش آشکار اند: جنگ، خشونت در مدارس، وضعیت سلامت و بهداشتِ مردم و … . زبان انتقادیِ طنزآمیز و تندِ او به جذابیتِ آثارش کمک زیادی کرده است. مستندهای مایکل مور تاکنون جوایزِ متعددی مانند نخل طلای کن را به دست آورده‌اند و برخی از آن‌ها، در صدرِ پربیننده‌ترین مستندهای تاریخ جهان قرار دارند. او اهلِ آمریکاست و هم‌اکنون نیز به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهد.(۲)برای مروری کوتاه بر آثار مایکل مور و نگاهی به مضمون‌های زیرینِ مستند «دیگه به کجا حمله کنیم؟»، می‌توانید به آدرس روبرو رجوع کنید: (http://medn.me/8x4x8) |
مستند «دیگر به کجا حمله کنیم»، سفرِ جنگیِ طنزآمیزی است برای آموختن از گوشه و کنار جهان؛ کشورهای مختلفی که برای مسائل‌شان، به عوض راه‌های بن‌بست و بی‌نتیجه، راه‌حلی عقلانی برگزیده‌اند. مایکل مور، البته این راه‌حل‌ها را فقط معرفی نمی‌کند، بلکه نشان می‌دهد که یک کشور چه طور و با چه روش‌هایی می‌تواند به آن‌ها دست پیدا کند.
کارگردان: مایکل مور (Michael Moore) |
هم‌چنین در این مستند، علاوه بر سیاست‌های غلط، از باورها و طرز فکرهای غلط نیز انتقاد می‌شود؛ باورهایی مثل تلاشِ خودخواهانه برای موفقیتِ فردی. در بخشی از فیلم، یکی از زنان ایسلندی می‌گوید: «حتی اگر به من پول هم می‌دادند، حاضر نبودم در کشور شما زندگی کنم؛ به خاطر آن‌چه در جامعه‌ی شما اتفاق می‌افته؛ به خاطر طرزِ برخوردِ شما با انسان‌ها؛ طرزِ برخوردِ همسایه با همسایه؛ اصلا دل‌ام نمی‌خواد همسایه‌ای مثلِ شما داشته باشم. هرگز. چون شما اصلاً اون‌طور که شایسته است با همدیگر رفتار نمی‌کنید. چه جوری می‌تونید توی خونه‌هاتون احساسِ خوبی داشته باشید وقتی در همسایگیِ شما کسی هست که گرسنه است؛ بیماره و حتی پولِ دکتر رفتن نداره؛ حتی به آموزش و تحصیل دسترسی نداره؟ چه‌طور می‌تونید وقتی هم‌چین اتفاقی داره در کشورتون می‌افته راحت باشید؟ من نمی‌تونم.»
پاورقی