انسان‌های زیرزمینی
دریافت متن «انسان‌های زیرزمینی»
| یک تجربه‌ی واقعی
«شاندرا وُوُرانتو» با دیدنِ آگهیِ تبلیغاتیِ آژانسِ کاریابی، به امید کار در هتل، از اندونزی به آمریکا رفت ولی در واقع قاچاقچیان انسان او را به آن‌جا کشانده بودند. آن‌ها با انواع خشونت‌ها وی را وادار به تن‌فروشی، بردگی جنسی و استفاده از مواد مخدر کردند. او مدت‌ها تحت همین شرایط بود تا این‌که با کمکِ ملوانِ رهگذری به نامِ «اِدی» توانست خود را از آن شرایط بیرون بکشد. «اِدی» به حرف‌های او گوش داد و کمک کرد تا او بتواند حرف‌هایش را به اداره‌ی پلیس ثابت کند و باند قاچاقچیانِ انسان را به پای میزِ محاکمه بکشاند. وُوُرانتو، با این‌که آسیب‌های زیادی دیده بود، پس از درمان‌های روحی، به فعالیت در زمینه‌ی حقوقِ بشر و مبارزه با باندهای قاچاق پرداخت. در دوران ریاست‌جمهوریِ اوباما، او به عنوان عضوی از شواری مشورتیِ ریاست‌جمهوری در زمینه‌ی قاچاقِ انسان انتخاب شد. در حالِ حاضر، شاندرا وُوُرانتو مدیر (و بنیان‌گذارِ) «برنامه توانمندسازی بازماندگانِ قاچاق انسان» است؛ سازمانی با هدف نجات و بهبودِ قربانیان قاچاق انسان. وُوُرانتو: «شماره تلفن اِدی را تا این اواخر داشتم. چندین سال بعد [از آن دوران]، یک بار حوالیِ سال نو به اِدی تلفن کردم. او گفت: «تمام داستان من را دنبال کرده و از این که برای خودم زندگی تازه‌ای درست کرده‌ام خوشحال است». ادی گفت: «هرگز فکر نکن که باید از من تشکر کنی. همه‌ی این کارها را خودت کرده‌ای.» ولی اِدی من از تو متشکرم که آن روز در پارک به حرف‌هایم گوش دادی و کمک‌ام کردی تا زندگی‌ام را دوباره شروع کنم».(۱)www.bbc.com/news/magazine-35846207
|
۱- قاچاقِ «سِکس» در جهان(۲)مطالب و آمارهای این بخش «قاچاقِ سکس در جهان» برگرفته است از:
«زنان در جهان و ایران»، جونی سیگر و سعید مدنی، مترجم سید مهدی خدایی، روزنه، چاپ اول ۱۳۹۵، ص ۵۴، ۱۶۲ و ۱۶۳.
در دنیای امروز، سوءاستفاده‌ی جنسی از زنان و کودکان، ابعادی جهانی دارد. زنان و دختران برای تن‌فروشی از کره‌ی جنوبی به تایلند «برده» می‌شوند؛ دخترانِ شرقِ اروپا به افریقای جنوبی «منتقل می‌گردند» و … . در این تجارتِ چند میلیارد دلاری، بدن زنان، کالا به حساب می‌آید.
تجارت جهانیِ «سکس»، متکی است بر میزان حیرت‌آوری از اجبار، شکنجه، تجاوز و خشونت هدفمند. زنان، اغلب با حیله و فریب و ادعاهای دروغین به دامِ این تجارت می‌افتند. آن‌ها ابتدا با وعده‌ی درآمد بالا و کسبِ شغل در کشورِ مقصد (مثلا به عنوان پیشخدمت رستوران یا خدمتکار منزل) جذب می‌شوند. باندهای قاچاق، پس از بردنِ آن‌ها به کشور مقصد، با بدهکار کردنِ آن‌ها بابتِ هزینه‌های سفر و نیز به وسیله‌ی انواع خشونت‌ها و تهدیدها، آن‌ها را به تن‌فروشی وادار می‌کنند.
البته خانواده‌های فقیر، اغلب خودْ دختران را به منظورِ همین کار می‌فروشند. هم‌چنین در مناطقِ درگیرِ فقر، دختران و زنانِ زیادی به سادگی ربوده می‌شوند تا به عنوان «برده‌ی جنسی» برای درآمدزایی باندهای قاچاق مورد استفاده قرار گیرند.
بین سطح درآمد و رفاهِ کشورهای مختلف جهان، نابرابری و اختلاف شدیدی وجود دارد. همین مسأله سبب می‌شود که زنان و دختران به امید فرصت‌های شغلی و بهبود شرایط، از کشورهای کم‌درآمد به سمت کشورهای مرفّه برده شوند.
۲- ایران و مسأله‌ی قاچاق انسان(۳)مطالب و آمارهایِ بخشِ «ایران و مسأله‌ی قاچاق انسان» برگرفته است از:
«زنان در جهان و ایران»، جونی سیگر و سعید مدنی، مترجم سید مهدی خدایی، روزنه، چاپ اول ۱۳۹۵، ص ۵۴، ۱۶۲ و ۱۶۳.
شواهد اندک (اما محکم و قابل‌اعتمادی) درباره فعالیت و حضور قاچاقچیان انسان در ایران وجود دارد. قاچاق زنان و دختران در دهه‌ی ۱۳۸۰ عمدتا دو شکل اساسی داشته است:
اول ـ قاچاق زنان و دختران به پاکستان: این روش بیشتر در خانواده‌های فقیرِ استان‌های هم‌مرز با پاکستان دیده می‌شود. معمولا اتباعِ کشورهای پاکستان و افغانستان، دختران را با پرداختِ مبلغی اندک از خانواده‌هایشان خواستگاری نموده و عقد می‌کنند. پس از انتقال به پاکستان، این دختران را در خانه‌های فسادِ آن‌جا، وادار به تن‌فروشی می‌کنند.
دوم ـ قاچاق زنان و دختران به کشورهای عربِ خلیج فارس (به ویژه امارات متحده عربی): بنا بر «گزارش سازمان دفاع از قربانیان خشونت»، دخترانی که به امارات قاچاق می‌شوند، بین ۱۰ تا ۱۶ سال دارند. عده‌ای از آن‌ها به طور رسمی برای شیوخِ عربْ خواستگاری می‌شوند و در ازای پرداخت مبلغی به خانواده‌شان، از مرز عبور داده می‌شوند. عده‌ای از دختران فریب‌داده شده، ربوده شده و غیرقانونی از مرزها انتقال داده می‌شوند. دسته‌ای دیگر هم به امیدِ کسبِ درآمدِ بالا در کوتاه مدت، به انتخاب و اختیارِ خود به امارات سفر می‌کنند. همه‌ی این دختران در بازارِ تن‌فروشیِ امارات به کار گرفته می‌شوند. اکثرِ آنان تمایل یا امکان بازگشت به ایران را ندارند.
طبقِ بعضی گزارش‌ها، روزانه به طور متوسط ۲۵ دختر در ایران از خانه‌های خود فرار می‌کنند. بسیاری از آن‌ها، در دامِ قاچاقچیانِ انسان گرفتار می‌شوند و از مراکز تن‌فروشیِ خارج از کشور سر در می‌آورند.
در مجموع با وجود غیرقانونی بودنِ تن‌فروشی در ایران، آمارهای آن به الگوهای جهانی شباهت زیادی دارند.
۳- جهانگردی جنسی(۴)در مورد مطالب و آمارهای بخشِ «جهان‌گردیِ جنسی» رجوع کنید به:
– به آنتونی گیدنز، جامعه شناسی، ترجمه منوچهر صبوری، نشر نی، چاپ سیزدهم، ۱۳۸۳، ص ۲۳۰.
– «روسپی‌گری؛ تجاوزی مسلم به حقوق بشر»، ملیسا فارلی، ترجمه مهدیس کامکار، فصل‌نامه رفاه اجتماعی، ۱۳۸۱، سال دوم، شماره ۶، ص ۲۶۸.
بعضی سفرهای توریستی، به جز سرگرمی‌های رایج، هدف دیگری نیز دارند: سوءاستفاده از تن‌فروش‌های آن کشور. به این گونه سفرها، «جهان‌گردیِ جنسی» (توریسمِ جنسی) (۵)Sex Tourismمی‌گویند. البته معمولاً چنین هدفی آشکارا گفته نمی‌شود و از بیان علنی و رسمی آن، خودداری می‌گردد.
جهانگردی جنسی در نقاط مختلف جهان وجود دارد؛ برای مثال در تایلند، ترکیه و اوکراین. تورهای مسافرتی، مردان را از اروپا، امریکا، ژاپن و سایر کشورهای پردرآمدِ دنیا به این مناطق می‌کشانند. هر ساله، ۵ میلیون و ۴۰۰ هزار توریست با عنوان توریست جنسی وارد تایلند می‌شوند. از این رو باید گفت که یک بخش بسیار مهمِ مسئله‌ی تن فروشی، مشتریان آن هستند. در حقیقت، بازار تن‌فروشی را مشتریان خلق کرده و رونق می‌بخشند.
|
«ما به قرار گرفتن مافیا در پشتِ مسابقاتِ جامِ ملت‌های اروپا در سال ۲۰۱۲ معترض هستیم. ما مخالف کسانی هستیم که برای حمایت از تیم کشورشان به اوکراین می‌آیند، اما در عین حال می‌خواهند به فحشا دست بزنند. باندهای مافیا به خارجی‌هایی که این‌جا می‌آیند می‌گویند که شما نه فقط می‌توانید آبجو بنوشید و مسابقه تماشا کنید، بلکه می‌توانید یک دختر اوکراینی را نیز در ازای صد دلار در کنار خود داشته باشید. ما به این مسئله معترض‌ایم. اوکراین روسپی‌خانه نیست».(۶)fa.euronews.com/2011/09/27/topless-protest-in-ukraine |
پس از تصمیمِ فیفا برای برگزاریِ جام ملت‌های اروپا در ۲۰۱۲ در اوکراین، جمعی از شهروندانِ این کشور راهپیمایی و اعتراض نمودند و اعلام کردند:
|
مرا هم به خاطرِ سهم خودم ببخشید …
در تابستان ۲۰۱۶، پاپ فرانسیس، رهبر مسیحیانِ کاتولیکِ جهان، برای دیدار با زنانِ تن‌فروش به یک موسسه‌ی مددکاری در شهر رُم رفت. پاپ، با بیست زن ملاقات کرد که از باندهای قاچاق و تن‌فروشی نجات یافته بودند. شش نفر از آن‌ها اهلِ رومانی، چهار نفر اهلِ آلبانی، هفت نفر نیجریه‌ای و باقی اهلِ ایتالیا، تونس و اوکراین بودند. پاپ، در این دیدار، سرگذشتِ این زنان را شنید و خود نیز در صحبت‌هایش به مسأله‌ی تن‌فروشی و مسئولیتِ ما در قبالِ آن، پرداخت: «هر شکلی از تن‌فروشی، نوعی فروکاست دادنِ انسان به بَرده است؛ یک عمل مجرمانه و گناهی آزاردهنده که در آن، زنی بی‌پناه شکنجه گردیده و عشق‌ورزی و برون‌ریزیِ غریزه با هم اشتباه گرفته می‌شوند. این، بیماری‌ای انسانی است؛ تفکری غلط در جامعه.» پاپ در یادداشت‌های خود بعد از این دیدار نوشت: «بعد از گوش دادن به ماجراهای تکان‌دهنده و کاملاً انسانیِ این زنان رنج‌دیده، که برخی از آن‌ها بچه‌ای را در آغوش داشتند، در خود نیازی شدید احساس کردم تا تقاضای بخشش کنم به خاطر تمامی شکنجه‌های واقعی‌ای از طرفِ مشتریان- که بسیاری از آن‌ها هم خود را مسیحی می‌خوانند- به این زنان وارد شده است.» پاپ فرانسیس، در این دیدار، از این زنان خواست که ببخشند تمامی مردان، به ویژه مسیحیانی را که از آن‌ها سوءاستفاده کرده‌اند: «امروز، از تمامی شما می‌خواهم که ببخشید؛ تمامی مسیحیان را، تمامیِ کاتولیک‌هایی را که از شما سوءاستفاده کرده‌اند. هم‌چنین می‌خواهم که مرا هم به خاطرِ سهم خودم ببخشید، زیرا برای شما و رفعِ این گونه برده‌داری به اندازه‌ی کافی دعا نداشته‌ام.» پاپ هم‌چنین بیان کرد که با گوش دادن به داستان‌های این قربانیانِ قاچاقِ انسان، مردم می‌توانند «بفهمند که اگر تقاضای بالای مشتریان [برای خریدِ سکس] متوقف نشود، ما قادر نخواهیم بود به نحو مؤثری با استثمار و تحقیرِ این [انسان‌ها و] زندگی‌های بی‌گناه مبارزه کنیم.» پاپ در پایان صحبت‌های خود افزود که هیچ کس، بخصوص هیچ دین‌داری، نمی‌تواند «بی‌اعتنایی کند یا دست خود را از خونِ بی‌گناهان که در خیابان‌های این جهان ریخته شده است، بشوید و خود را بی‌تقصیر جلوه دهد… فساد، بیماری‌ای است که خود به خود متوقف نمی‌شود. لازم است که ما آگاهی‌بخشی کنیم؛ فردی یا گروهی؛ حتی به عنوانِ یک مکانِ مذهبی. لازم است چنین کنیم تا به راستی کمکی کرده باشیم به این خواهرانِ بینوایمان و از سرازیر شدنِ ظلم و ستم دنیا بر شکننده ترین و بی‌دفاع‌ترین موجودات جلوگیری کنیم.»(۷)National Catholic Reporter, 31 July 2019:
|
پاورقی